Yollar bir yere götürmez beni
Hiç kimsem yokmuş gibi
Sadece sana tutunduğum günlerden
Yakamı bırakmaz o tanıdık acı:
Yokluğunun ve var olamayışının derin sancısı
Gönül şimdi durgun.
Hayat seni ellerimden çekip alırken
Tam ortasındayım ateşten bir çemberin
Dipsiz yasının yüküyle
Haylaz saçlarının gölgesiyle…
Avareyim, biçareyim ben
İstemem ki bir damla bile su serpilsin
Bu zalim çemberin ateşine
Gönül şimdi yorgun
Gönül şimdi bungun.
En çok da kendinden.