İçimde dörtnala koşan atları
Bir gecede ansızın vurdular.
Bir şeyler kanadı gönlümde, saramadım.
Baştan sona hüzün koktu dört yanım.
Gök, o gece bana ağladı tüm gürültüsüyle
Sinemde birikti çaresiz gözyaşları.
Yasıydı bu gürleyen göklerin
Umuda koşup hayata takılan atlar için.
Mürekkebi beni yazdı elimdeki divitin
Acı bir hikâye çıktı tümüyle ortaya.
Belki anlamaz bizi ardımızdan gelenler
Anlamsızlaşır yazılan bu acı hikâyeler.
Ah! Beni gönlümden hoyratça vuran hayat
Umudu ıraklarda aratma bana.
Yine koşsun doludizgin atlarım
Kaybolmasın güzellik avuçlarımda.