Zaman kırık bir aynadır
Gölgesi üzerinize düşen
Boyuna koştuğun sürece kendi içinde
Bir mum gibi eriyen kelimeleri görürsün
Tek tuvale binlerce renk sığdırmak istiyorsan
Binlercesini karşılayacak gücü ve kudreti sırtlanmalısın
En çok inanılmadığında
En çok yokken
En çok yokken var olmak için
O zemini sarsacaksın sadece
Kendini görmek için
Zihnin de ki kapılara
Koca bir balyozla enkaza çevirmemek için
O kapıların anahtarlarını keşfedeceksin
İnanç ya belinizi kamburlaştırır
Ya da kambur bir beli zıpkın gibi dikleştirir
Güven ya başka bir sığınak yaratır
Ya da bir çok fırtınayı getirir beraberinde
Ve yaşam ya mücadele ettirir
Ya da dizlerinin üzerine çöktürür
Ruh?
Yanılınan nokta şu
Toprak size bedeni bahşeder
Gök ise Ruhu