Ah şu kendi kendime ördüğüm sis lambaları, 
Karanlığa sarılmış heryer sanki örümcek ağı. 
Silinmez izleri parmak uçlarımın, 
Gözlerime değmiş bir dilenci hırkası. 

Hazan göç etmiş göz bebeklerimin yapraklarına, 
Ne bir tabip beklerim derdime ne de bir şifa, 
Bırakın kaplasın dört yanımı çığlıklar,
Nede olsa ıssız duvarlarım da sırtımı döndüğüm yankılarım var.

Abonelik
Bildir
guest
1 Yorum
Eskiler
En Yeniler Beğenilenler
Inline Feedbacks
View all comments
Naki AYDOĞAN

“Nede olsa ıssız duvarlarım da sırtımı döndüğüm yankılarım var.”
Bu yankılar, en çok dilenci hırkası giyip karşımıza çıkar.
Yalnız olduğumuzu en çok dilenciler bilir.
Uzattıkları ellerinin boş geçmeyeceğini hesap eder.
Ve bizi bizdeki benzer eskilerimizle karşılarlar.
“Karanlığa sarılmış heryer sanki örümcek ağı.”
Bizimde ışıklarımız karanlıkta ağ misali güzel benzetme.

%d blogcu bunu beğendi: