Bir gün bu şarkıyı beraber söyleyeceğiz
Bu melankolik hüzünlü şarkıyı
Baykuşların ağzından çıkmış gibi
Güller solmak için yarışırken bir sonbahar gününde
Ümitsiz hayalleri asacağım ok saplanmış gölgeye
Sınırları kaybolmuş bir şehir kendini ararken
Nuh’un gemisi batacak her gece rüyamda
Islak yosunlar söndüremeyecek kalbimdeki ateşi
Yıldızlara göz kırpan falcılar nerede şimdi?
Rüyasız atlar koşarken yaralı bir dağa
Kaçacağım hemen ıssız bir deniz fenerine
Gül suyunda kuruyan güller korkutacak beni
Duyguları taşıyan harfler hep tek ayaklı
Adını hüzün koyacağım toprak üstündeki her şeyin
Depresyon, anksiyete hepsi bu şarkıya girecek
Ve bu hüzünlü şarkıyı beraber söyleyeceğiz.