Adanmış bir ömürdü yaşadığım
Kurgusu sen olan
Firari gecelerde ay ışığıydı yoldaşım
Çıkmaz sokaklarımı aydınlatan
Rehindi yüreğim
Pınarlardan daha duru gözlerinde
Ekmeğime katıktı çilem
Eşkıya çaresizliğimde
Demirlediğim meçhul bir limandı
Çöl ateşlerinden yakıcı tenin
Zulamdan ayırmadığım pusatımdı
Saklımda kalan sözlerin
Şimdi kavuşmamız çok ötelerde
Kaf dağının ardında bir umut
Çizdiremez hiçbir sevda bana hudut
Bizim hikâyemiz Seyduna ve Şahrud.