Yorgunum. Beni zorlayan ne o yataktan çıkmak için? Yataktan çıkıp nasıl katılabiliyorum oyuna? Bana bunu yapmak zorunda hissettiren ne? Hayat denilen oyunda bir rol edinmeye çalışmak, hem de hiç istemeden, çok zorlayıcı. Bırakıp gidemiyorum öylece. Oysa ki bensiz de olağan sıradanlığıyla devam edecek bu oyun, biliyorum. Ben hiçbir şey değiştiremem. Bir inanışa göre cennet de cehennem de bu dünyada. Kötü bir insanı kalbi iyiliklerle dolu insanlar arasına attığınızda o kişi cehennemi yaşamakta. Ben benim gibi olmayan insanlarla yaşamaktan yoruldum. Kendi cehennemimi sonuna kadar yaşıyorum. Sadece bırakıp gitmek istiyorum. Neden her insanla kurduğum iletişimde bir cephede savaşıyor gibi hissediyorum? Neden her cephede kaybediyor gibi hissediyorum? İçimde bir şeyler ölüyor her geçen saniye. Kazansam da kaybetsem de yok olduğumu hissediyorum. Kazanmak da istemiyorum artık. Ben insan istemiyorum. Ben insan olmak istemiyorum.
– Berk Karademir