Unutmak, küçük öldürmelerdir.
Ortak kokusu vardır ölümün ve unutulmanın
İkisi de ağır yolculuktur salınım, çöküşü…
Ölüm, unutulmanın dönüşümüyken,
unutmak küçük ölümlerin
Benliğin yavaş yavaş tükenip,
beynin hatırlamayıp sona doğru bir beyaz!
Anlamsızlaşır beslenme, soluk alma; evren, madde…
Benlik ölmeden unutulmak,
ölümün kendisinden daha korkunç bir yüz…
Ve yaşamdan ölüme geçişte Alzheimer’e yakalamak,
öykünün ilk-son mutlu kapanışı
Ölüm anında üzülecek; telefon numaran, adresin, adın
ve hayatın boyunca yaptığın ne varsa içine
rahatlama ve minnettarlık; kızgınlık, pişmanlık
ve utançların hatırlamadan, yaşamdan ölüme dönüşüm.
Unutmak, küçük ölümler yaratır beyinde.
Bu yüzden her an potansiyel katildir insan!
Unutmak, küçük ölümlerdir. En çok da kendisini öldürür!
– Renas YAVUZ