Yalnızlığa Sığındığında

İçinde biriktirdiğin acılar artık dayanamayacağın bir şekilde baskı yapmaya başladığında sevgilim,

Saç diplerin çekilip kafana ağrılar saplandığında,

Yorganın altına girip yastığa sarıldığında,

Kendi duvarlarının ardına saklandığında,

Ve sen sevgilim karanlığa sığındığında…

Belki bir sigara yakarken,

Belki birbiri ardına devirirken içki şişelerini,

Belki ıslatırken gözyaşları yanaklarını,

Belki de ısıtırken yüreğindeki ateş buz kesmiş anılarını, anılarımızı,

Ve sen sevgilim geçmişe sığındığında…

Okuduğun mısralarda beni görmeye başladığında,

Ya da sesimi duymaya başladığında mırıldandığın şarkılarda,

Bir ürperti hissettiğinde en kalabalık sokaklarda,

Veya adım geçtiğinde bir rakı masasında yahut bir sahil restoranında,

Ve sen sevgilim hayalime sığındığında…

Sen bana kilometrelerce uzakta,

Bense uçurumun kıyısında,

Oysa bir bakış, bir gülüş mesafe var arada.

Şimdi atarken son adımımı ben sana,

Ve sen sevgilim yalnızlığa sığındığında…

– Bahar Özus