Ah tanrım;
Sakın ola ki yanlış anlama beni,
Ancak anlamıyorum,
Gözüme gördürüp, kulağıma duydurup,
Kalbime sevdirdiğini öldürmek niye?
Hassas bünyem bu dünyanın düzenine ayak uyduramıyor.
Buraya ait değil gibiyim.
Ve en kötüsü buna her gün daha da inanıyorum.
Madem vardı senin de kanunların,
Bir de bana sorsaydın.
Madem sormadın,
Beni bu kadar hassas, kırılgan yaratmasaydın.
Oldu da yarattın, ilk beni alsaydın.
Ah tanrım;
Akıl verir gibi oldum şimdi de sana,
Ama yanlış yapıyorsun.
Yaratmak da sana mahsus öldürmekte,
Madem öyle,
Daha gün görmemiş bir bebeği annesinden ayırmak niye?
Neyse tanrım daha fazla konuşmayalım beni yanlış anlıyorsun.
– Şevval ALACA