Efkar Ve İnkisar

KÖR KÜTÜK

Bir durak,

Beklemekte olan insan topluluğu,

Ve hayvanlar da var

Parkalı, parkasız

Bütünleşme bu esasında

Hepsinin ayrı mutluluğu

Ayrı hüznü var

Bırak! Bu kimin umurunda?

Kavuşamamak nedir diye

Yıllardır karşı karşıya dikilen

İki karlı dağa sorun

Uzak, yakın.

Duraklar, aziz mekânlardır. Hereksin yalnız ve beklediği bir şeylerinin olduğu, gerçeği yansıtan aziz mekânlardır. İşte tam da burada, Erzurum’un en işlek otobüs durağında, ayakta duran hanımlara aldırış etmeden oturuyordu Osman Albayrak. Etrafına baktı, korkmuştu. “Sahiden gerçeğin içindeyim, gerçekteyim.”, diye düşündü.  Etraftaki herkesin beklediği bir şeyler var kendi kurduğu küçük düzenlerinde yaşamaları için. Farklı yollardan farklı yerlere gitmek üzere birçok küçük herkesler. Farklı mutluluğu, hüznü farklı farklı aşkları nefretleri olan hayat müphemliğinde kendi haline hallerine bırakılmış küçük herkesler. Hepsi kurulu, tek bir büyük düzene ait. Korkuyordu Osman Albayrak, haklıydı. Zaten hep mantıklı bir adamdı Osman Albayrak. Bir Osman Albayrak ne kadar yanılabilir? Ben Osman Albayrak olsam yanılmazdım. Herkesi bir kenarı bırakıp kendini düşünmeye başladı şimdi. Tam da karın başladığı şu anda. Zaten koşuşturmanın hâkim olduğu şu çağda herkes herkesi bir kenarı, bırakmıştı. Neyi eksikti ki Osman Albayrak’ın? O da bıraktı. Karın yağışındaki incelik ona aşkı anımsattı bir an için. Fitresine kadar içtiği sigarasıyla birlikte fırlattı attı bu düşünceyi de. Aşk için fazla mantıklıydı Osman Albayrak. Soğuk kentin soğuk adamı.

Gözlerini kapattı. Acı çekiyordu. Üşümüştü. Kelimeler yağıyordu durağa bu sefer, yüce grisinden değil bulutların fakat kocaman ağızlarından insanların. Kulak verdi Osman Albayrak, yalnız ve ortasında bir gürültünün acı çekiyordu. Durağa güzel bir kadın yanaştı. Herkese uyup bacaklarına baktı Osman Albayrak. Güzeldi bacakları kadının. Bacakları güzeldi kadının. Kadının bacakları, güzeldi. Bir an için unutturmuştu her şeyi. Sol iç cebinden bir sigara daha çıkarttı Osman Albayrak. Yaktı. İkinci fırttan sonra beklediği otobüs gelmişti. Küfredip bindi, yere attıktan sonra sigarayı son bir kez kadının bacaklarına bakarken.

– Ahmet Ayberk Aykul