Vuslat

Zannetme ki duymuyor sesini kulaklarım

Acını hissetmiyor azalarım

Uzaklarda kalınca ayrı mı düştük dersin

Sevda canda olunca mesafeler kısalır bilmez misin?

Şafağı bekler yüreğim, sana gelmek için

Sakın ha! Umudunu kaybetmeyesin

Çünkü güneş doğduğunda

Yıldızlarla yol tayinine çıkanlar yolda kalacaklar!

İşte o gün, sefer bizim zafer Allah’ın olacak!

Ey Kudüs!

Ey hüzünlü şehir!

Duydum ki mavi göklerinde artık kuşlar uçamaz olmuş

Kara kaşlı çocukların zindanlardan bakar olmuş

Sararmış zeytin dağı yaprakları

Yüzün solmuş

Sahipsiz bellemişler seni

Kaderini tayinde kalemler pusat olmuş

Ölüm yağdırırmış mürekkep yerine

Peygamber kokulu sokaklarında

Şehadet yağmurunda yiğit delikanlıların gözleri kapanırmış

O cennet gözlerini bana ver ey şehid!

Bu kutlu şehre senin gözünle bakayım…

Ey Kudüs!

Ey semaya açılan kapıların eşiği!

Miraçlara hasret mi kaldı gecelerin

O “Aziz Yolcu” yu mu beklersin

Yolunu şaşıran insanların yönünü sana çeviren

Yoksa şanlı bir fetihle bir Selahaddin mi?

Sana zincir vuranlar turnikeli kapılar ardında

Mabetleri tutsak ettiğini mi sanırlar?

Gökyüzünden toplayabilirler mi ezan sesini

Durdurabilirler mi rüzgârın nefesini?

Sen üzülme

Tasalanma

Binlerce Hüseyin düşse de toprağa

Ali’nin yolundan gidenler asla bitmeyecek!

Yiğit yürekli analar dokudukça asalet kilimlerini

Ne gökte kuşlarıneksilir

Ne de cenk meydanlarında Mücahitlerin

O hür kanatlarını bana ver ey şahin,

Kubbeyi semada kanadınla uçayım

Ey Kudüs,

Ey benim kanayan yaram

Haklı davasında sürgün yemiş uzak sevdam

İsa’yı çarmıha gerenler

İbrahim’i ateşe atanlar

Yusuf’u zindana koyanlar

Bugün de seni almak isterler

Ama bilmezler!

Ateşleri gülistan edeni

Zindandan saraya yollar döşeyeni

Bilmezler

Menzile varmak için dörtnala koşan kısraklarıyla

Nice azlar nice çokları yenmiştir

Gün kadar ayan olan hakikati görmezler

Artık uyuyorlar diye sevinirler

Seherlerde zahir olandan bihaberler

Bir diriliş bekler yürekler

Sultandan gelecek bir emir

Hele bir yürü densin

Gör o vakit nasıl sallanır ayak sesleriyle cihan!

Vadesi gelsin o kutlu günün

İlmi irfan yapan neslin

İman zırhına sarılmış ordusunu!

Tükeniriz sanma,

Ölen bedendir

Canlar ölesi değil…

– Haziman OLGAÇ