İçim örümcek ağı,
Temas yeni boyutlar yaratıyor,
Daha da şeffaflaştırıyor derinlik.
Çırıpçıplak kıvrılıyor belirsizlik ardından.
Anaç tavırlarla uzanıyor parmaklar.
Yaş almış yerlerinden öpüyor sonra.
Sanki öpmüş gibi Süheyla’yı.
Süheyla’nın caddeleri kalabalıktı.
Pek yokuşlu yollardan kaynağa çıkıyordu.
En hassas yerlerinden çarpıyordu sokaklar.
Yüzme bilmeden, okyanuslara dalmış gibi.
Nefes nefese sil baştan koşuşturuyorduk.
Koşuşturuyorduk, karşılıklı yalnızlıkla.
– Yasemin GÜL
Güzel, gizemli bir şiir.