Sahi şimdi neydim ben
Bir Anka mı yoksa Promete mi?
Asırlardır anlatılan masal kahramanı olamazdım
Ne sanıyordu insanlar beni
Biliyorum değilim tahmin ettikleri
Bakarken perdenin kenarından dışarı
Çıktım sokağa yükseklere karşı
Gecenin en güzel vakti sokaklar bomboş
Bir salvoya maruz kalmış gibi kaçanlar evlerine
Endişeyle yürüdüğüm sokaklar loş
Kaldırımın kenarındaki birikintiye baktım göremedim
İstemsizce yüklendim dizlerime
Eğildim durdum usulca baktım
Ben şimdilerde astarı sökük paltosu
Burnu solgun siyah ruganlarıyla
Bu yolda sadece bir sıradandım.
– Uğur HATİPOĞLU