I
Her sabah yeni baştan yazıyorsun kaderimi,
Bir sabah Beyazıt gibi uyanıyorum; çubuk ovasında gözlerine
Esir düşmüş,
Bir sabah Viyana’da Süleyman gibi; karlar altında endişeli ve çaresiz.
Ama hiçbir sabah Fatih gibi uyanmama izin vermiyorsun. Anlıyorum ki ben,
Hep seni kuşatan bir garip Mehmet Çelebi.
II
Her sabah yeni baştan yazıyorsun kaderimi,
Bir sabah Mecnun oluyorum çöllerde yitirdiği aklını arayan,
Bir sabah Kerbela’da Hüseyin bir damla suya hasret.
Bir sabah Firavun oluyorum Mısır’da imana hasret,
Ve bir sabah Yedikule’de Osman merhamete hasret.
Ama hiçbir sabah Musa olamıyorum. Denizi ikiye bölüp gelemiyorum
Yanına.
Kızıldeniz’in tam ortasında bir asaya hasret kalakalıyorum.
III
Her sabah yeni baştan yazıyorsun kaderimi,
Bir sabah gülümsüyorsun bana; 3 kıtada ve 7 iklimde şahlanıyor imparatorluğum.
Bir sabah bakışlarını kaçırıyorsun benden; Bizans gibi daralıyorum.
Kaderim, cevabı parmaklarının ucunda gizli bir bilmece.
IV
Dedim ya her sabah yeni baştan yazıyorsun kaderimi,
Ve her akşam siliyorsun en baştan hepsini.
Ama her sabah, nerede ve nasıl uyanırsam uyanayım tüm gün aklımda bir tek soru:
Acaba bir sabah yanında uyanmak var mı kaderimde?
– Bahadır GÜNSÜR