Yeniden düşünebileceğim bir şey yok!
Toplumda yeri yok.
Herhangi bir isim koymak yok.
Ne dört dörtlük bir insan var, ne de hata.
Pişmanlık yok, geri dönüş yok.
Sevmek bile yok belki de.
Her şey kocaman bir saçmalıkken;
Rahatını dürten sopalar yok, sadece kendin varsın.
Unutmak yok, sindire sindire yok etmek var.
Yalan yok ancak çokça dolanmak var.
Kalem yok, defter yok bir kaç takım tuş var.
Aslında Dünya dedikleri bir kavram yok.
Cehennemi de cenneti de bir arada gördüğümüz bir toplum var.
Umutsuzluk yok mesela, umut etmeyi unuttuğumuz anlar var.
Aşk yok desen, mal paylaşımı var. Aşkın bütünü dedikleri(!)
Terk edilmek yok, ayrılan yollarda kesişmeyi beklediklerin var.
En önemlisi de ismin yok, kimliğin yok.
Görmekten korktuğun ruhun var.
Kaçmak yok, bu yola girmeyi seçmek var.
Rahatsız hissettiğin anlarda hayallerin var.
Mutlu olmak için birçok sebep var,
Ders almaktan bıkmadığın bir hayat mesela.
Kendini tanımak için, arkanı dönüp bakmadan çıktığın kapılar var.
Derinliğinde kaybolurken, hayatın anlamını aradığın duvarlar var.
Kimseye ihtiyaç duymadan kendine yeten bir sen varsın.
Kıvrımları olan bedenlere sıkışmış en özel ruhsun.
– Cansın BİRDANE